Bismillahirrahmanirrahim..
Post kali ini saya nak berkongsi
pemikiran Usahawan Melayu Tersohor, Tan Sri Syed Mokhtar AlBukhary yang saya
baca dalam Majalah Jutawan pada keluaran bil 2 September 2009 dan bil 3 tahun 2009.
Kecemerlangan itu sewajarnya
dijadikan contoh dan teladan khususnya generasi muda Melayu dalam mengharungi
cabaran masa depan. Oleh itu, ikuti pemikiran beliau melalui 'petikan
kata-kata' beliau yang boleh dijadikan azimat untuk kita renung bersama. Semoga
ianya boleh dijadikan panduan berguna kita semua.
1. Ada sebab kenapa saya bekerja
seperti tiada hari esok. Agenda sosial dan kerja-kerja kemasyarakatan adalah
antara sebabnya. Saya mahu meninggalakan warisan untuk anak bangsa yang kekal
berpanjangan.
2. Bangsa lain tidak mengapa tetapi
orang Melayu kena berdamping dengan orang politik sedikit-sedikit. Masalahnya
kita tidak mahu melalui kesusahan; banyak mahu senang dengan mendampingi orang
politik semata-mata.
3. Tiada apa rahsia. Saya hamba
Allah, budak dangau macam saudara semua juga. Tuhan jadikan manusia sama
sahaja. Proses kematangan saya yang membezakannya. Saya percaya sesiapa pun
boleh jadi apa sahaja asalkan mereka berusaha dengan tekun tetapi ia memakan
masa. TIADA JALAN
SINGKAT.
4. Saya mengenali kekuatan dan
kelemahan saya. Apa yang tidak mampu buat, saya minta orang lain
tengok-tengokkan. Saya melalui jalan yang susah tetapi itulah jalan yang kekal.
5. Kita perlu menggunakan kepakaran
mereka (bangsa Cina) kerana mereka jauh lebih maju dan mahir daripada kita. Apa
yang kita kurang faham kita berkongsi dengan tujuan untuk belajar dengan
mereka. Apabila sudah faham baru kita boleh menjaga kepentingan kita.
6. Saya sedih melihat sisten
sekolah pondok di Kedah. Saya ada cita-cita mahu memodenkan sekolah pondok.
Kita kena maju.
7. Saya terbabit dalam perniagaan
ini kerana saya tiada pilihan lain.
8. Untuk memajukan perniagaan,
memang kena banyak sabar dan kuat berusaha.
9. Tidak ada jalan singkat. Saya belajar
tentang perniagaa sejak kecil dan saya jugak biasa kena tipu.
10. Saya pun suka kemewahan. Saya
pun suka tengok dunia, Ke Tokyo, New York dan London. Saya suka pakai baju elok
tetapi kita hendak bermewah setakat mana, hendak pakai baju banyak mana, hendak
tidur dalam berapa rumah satu malam, hendak makan pun sampai larat mana?
Ok.. cukup sampai sini dulu.. nanti esok saya sambung yang seterusnya..
No comments:
Post a Comment